Dag 27: Rommelmarktverdriet

Vandaag weeral geen luie zondag (ik kan de tijd niet zeggen wanneer we die wel eens gehad hebben). Ik zet mijn goede voornemens van gisteren al direct om in daden en begin met het evacueren van het teveel aan speelgoed. Hierbij moet ik van mijn hart een steen maken en mijn emoties en hormonen uitschakelen. Ik begin met de dozen uit de kelder. Talloze puzzels en gezelschapsspelletjes worden uit hun winterslaap gehaald en meedogenloos het web op gezwierd. De meesten worden al snel geadopteerd door een nieuw baasje. De kinderen zien met lede ogen aan hoe hun goed gecatalogiseerd wordt in verschillende dozen: eentje om te houden, eentje om te verkopen, eentje om weg te geven (deze gaan in de givebox op school of naar de kringloop) en een laatste categorie zijn de paria's. Deze spullen zijn ofwel te afgeleefd om nog naar iemand anders te gaan of er ontbreken vitale delen (een puzzel met enkele stukjes tekort, een gezelschapsspel zonder spelbord of een smurf zonder ledematen). Het is spijtig maar ik vrees dat er voor hen een enkele reis containerpark geboekt is. Soms kan ik hier en daar nog een stukje recupereren zodat enkel het hoogstnodige op de afvalberg terecht komt.
Een eindeloze stroom speelgoed, kleren en andere kinderspullen passeren door mijn handen maar na enkele uren lijkt het alsof er bijna niets veranderd is. Toch is er een mentale knop omgedraaid en kan ik de komende weken nog verder doen met de grote opruimwoede.
Na het middageten maken we tijd voor een verdiende pauze en zitten we met het hele gezin rond de tafel voor een gezelschapspelletje. Met kabouterthee en een speculoosje erbij voor wat extra gezelligheid. Cas moet als fanatiek Risk-speler zijn niveau wel verlagen naar 'rupsje nooitgenoeg' en 'mijn eerste doolhof' want 3 van de 5 deelnemers zijn jonger dan 7. Ik gooi man en kroost vervolgens buiten voor een wandelingetje en vijs het park van Folke uit elkaar terwijl ik mijmer over alweer een tijdperk dat voorbij is. Ik ben nog niet klaar om alle babyspullen definitief weg te doen dus die gaan voorlopig gewoon even op reis. Ik heb een leuke ruildeal met Jo: haar zoon en dochter dragen kleertjes die te klein zijn voor de mijne en zij spoort leuke kringloopoutfits op voor mijn kadetten.
De grote babyspullen zet ik netjes aan de kant voor als er in de familie of vriendenkring een kleintje zou bijkomen. Ik ben trots op mezelf voor zoveel koelbloedigheid en bijna denk ik onvatbaar te zijn geworden voor sentimentshoppen. Tot ik een vriendin aan de lijn heb die vraagt of ik deze morgen ook naar die rommelmarkt in de buurt ben geweest. "Nee hoor" zeg ik fier, "ik heb mezelf helemaal in de hand kunnen houden". En dan maak ik de fout om te vragen of zij nog iets leuks gevonden heeft. Blijkt dat ze op een dame is gestoten die mooie Scandinavische kinderkledij wegdeed. Zo van die leuke merkjes met een retrotintje die normaal stukken van mensen kosten. Een schat die ik vroeger wellicht had weggekaapt aangezien ik meestal in de vroege uurtjes de markten afschuim. Ik slik mijn jaloezie vlug door en wens haar proficiat met haar voltreffer. Helemaal immuun ben ik dus nog niet, maar we zijn op de goede weg.