Eindelijk is de laatste dag van het project aangebroken. Officieel dan toch want de mensen die dag 38 gelezen hebben weten ondertussen dat we noodgedwongen nog een eindje verder gaan op hetzelfde elan. Maar dat proberen we vandaag even te verdringen, zondag wordt een rustdagje en dan maandag opnieuw de harde geldloosheid (niet gemakkelijk uit te spreken als West-Vlaming).
Ironisch genoeg begint deze dag precies zoals diegene waarmee alles begonnen is: op een druilerig marktje in hartje Kortrijk. Ik heb mijn bakfiets naast deze van Cathy geparkeerd en van zodra we plaats nemen achter ons kleurig kraampje zijn we niet langer Cathy en Evelien maar wel 'Den Draad' en 'LolinkaLand'. Onze zelfgemaakte spulletjes liggen netjes uitgestald te wachten op een koper en naast ons staan nog andere madammen met artisanale fietjefatjerie. Een déjà-vu om U tegen te zeggen overvalt ons beiden als het begint te miezeren en het volk achterwege blijft (uit angst om te smelten ?). Even speel ik met de gedachte om de hele boel terug op te kramen want een herhaling van 40 dagen geleden zie ik niet zitten, ik kan niet blijven vervanggsm's zoeken omdat de andere zijn kapotgeregend. Na de middag klaart het echter stilletjes aan op, mijn handwerkgezel haalt twee glazen kir en we drinken ons wat moed in. De compagnie is aangenaam, er speelt vrolijke muziek en er komen zowaar geïnteresseerde kooplustigen opdagen. Op een bepaald moment waan ik mij zelfs in Die, de hippiehoofdstad van Frankrijk, en ik verheug mij al op ons reisje eind juli. Hopelijk schijnt de zon daar wel volop want extra vitamine D kunnen we zeker gebruiken.
Wie er ook wel wat zonneschijn in zijn leven kan gebruiken is mijn halve trouwboek. Om één of andere reden raakt hij steeds gedeprimeerd als ik op een rommelmarkt sta. Het feit dat hij dan de hele dag drie kinderen onder zijn hoede heeft zal er waarschijnlijk ook wel voor een groot deel mee te maken hebben, maar aangenaam is anders. Ik geef namelijk eerlijk toe dat het voor mij ook niet altijd gemakkelijk is om de moed er in te houden. Alsof een normaal gezinsleven met drie snotapen al niet genoeg stress voortbrengt zitten wij daarenboven nog met die verbouwingen én die financiële ellende. Een mens zou van minder al eens het kopje laten hangen. Gelukkig haal ik mijn natural high net uit zaken zoals naaien, schrijven en uit, raar maar waar, de kroost. Ik zal die kleine rakkers morgen eens goed verwennen: eerst een rommelmarktje waar ze hun zuurverdiende vijf euro mogen uitgeven en dan in de namiddag naar cp's 4de grote kindernamiddag, ofte: drop eens een heleboel koters in een voormalige erotische cinema, geef ze vrij spel en zet hun ouders aan de toog, plezier verzekerd!
Daarna is het terug naar de realiteit en zijn we vertrokken voor een langere periode van minimum twee maanden zonder geld. Hopelijk gaan deze net zo vlot voorbij als de voorbije 40 dagen. En om het met een grote cliché te zeggen: we staan er dan misschien financieel niet zo fantastisch voor maar we zijn op zoveel andere vlakken 'rijk'.
Op naar een zomer zonder geld maar met veel zon !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten