Ik geef toe dat we hier op maandagvoormiddag wat verloren rondlopen. Al jarenlang starten Cas en ik de nieuwe (werk)week met een uitstapje naar de maandagmarkt. Enkel in het begin van mijn zwangerschappen vermeed ik de kakafonie van geuren omwille van instant misselijkheid, maar na de bevallingen tekende ik onmiddellijk weer present met versgeboren kroost. Zo zijn Ferre en Bente vaak mee geweest voor ze de schoolgaande leeftijd bereikten. Voor een peuter of kleuter is de markt een heerlijke plaats om rond te dolen. Er is veel te bekijken en nog meer te proeven. Marktkramers duwen maar al te graag een partje mandarijn, een stukje kaas of een sneetje brood in de grijpgrage mollige kleuterhandjes, in de hoop van zo de bijhorende volwassene te verleiden tot een aankoop bij hun standje. Specialist hierin was de man van vuurtoren. Een klein maar opvallend kraam met heerlijke garnaal-, kaas en andere kroketten die iedereen lokt met zijn proevertjes. Voor mijn koemelkvrij dieet trapte ik soms ook in zijn val en kocht enkele dure maar lekkere kroketjes. Daarna nog een stop bij de bioboer voor wat extra groentjes, een paar eierkoeken (met krokante randjes), brood en pistoletjes en charcuterie van 'bachten de kupe'. In de winter durfden we ons aan een gebakken kippetje wagen en in de zomer werd dat vervangen door ribbetjes van hetzelfde kraam (gelukkig niet van hetzelfde beest). Mijn dochter kon je geen groter plezier dan met verse garnaaltjes. Had ze de keuze tussen een kilo snoep of een kilo kleine kreeftachtigen dan greep ze resoluut naar die tweede. Ik nam dan een 100g ongepelde Noordzeegarnalen en we gingen gezellig zitten op de bankjes van de Koffiequeen om deze lekkernijen van hun jasje te ontdoen.
Voor de mensen van Kortrijk en omstreken is de Koffiequeen zeker geen onbekende. Met haar trouwe caravannetje Marcel staat ze op festivals, markten en feestjes om koffie, thee en ander lekkers te schenken. Kom je bij haar kraampje dan is er steevast bekend volk in de buurt en onder het genot van een warm drankje kan er bijgepraat worden over grote en kleine zaken. Vooral Ferre was een trouwe fan, hij spotte het rode wagentje al van ver en verheugde zich vervolgens op een 'sjokomejk' bij de 'pokkiewien'. Vaak belandde de helft van de chocomelk naast zijn mond maar dat kon de pret niet deren. Ik koesterde deze familie-uitstapjes en vond het spijtig als we een weekje moesten overslaan. Ik heb op mijn huidige job zelfs mijn uurschema zo geregeld dat ik toch nog die maandagvoormiddag vrij heb. Maar nu moet ik die uurtjes dus verplicht thuis spenderen. Wat op zich ook wel geen kwaad kan want zo heb ik deze ochtend de afwas kunnen doen, de was uitgehangen, brood gebakken, de living opgeruimd en gestofzuigd, risotto gemaakt als lunch, nog wat papierwerk ingevuld en in bad geweest! Heel productief dus allemaal, maar helaas heb ik nu niets om mezelf te belonen. Geen garnaaltjes, eierkoeken of Irish coffee. Nog 3 maandagen op de tanden bijten en dan kunnen we weer op stap. Met het hele gezin want tegen dan is het grote vakantie. Zet de muntthee maar al klaar Dorine!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten