Dag 16: Foei postbode!

Gisteren kwam er een fantastische verrassing met de post aan in LolinkaLand. Het was verzonden door Liesbet en Nele, 2 machtige madammen uit Limburgië. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik het open deed.
Maar bijna was het pakket er niet geraakt. Mijn postbode neemt het namelijk niet zo nauw met de pakjesregels:
1) je hebt een pakje dat niet door de brievenbus kan
2) je belt aan bij de mensen
3) doen ze niet open dan schrijf je zo'n afhaalbriefje
4) je zet je ronde vrolijk verder met het pakje in je tas
Mijn postbode had echter geen zin in bureaucratie en rompslomp. Aan bellen heeft hij (of zij, misschien was het een vervangster?) blijkbaar een broertje dood want Cas was gewoon thuis en heeft helemaal geen gerinkel gehoord. Een briefje schrijven daar had meneer facteur ook geen tijd voor. Dus dropte hij mijn schat gewoon in onze bakfiets die voor de deur op het voetpad geparkeerd stond.  Alsof een pizzabezorger de pizza onder de deurmat zou leggen, of sinterklaas zijn snoepgoed in de garage zou dumpen. Ik kon dus niet lachen met deze brutaliteit want voor hetzelfde geld werd de omslag ontvoerd door een grijpgrage voorbijganger.
Eigenlijk verdien ik toch een betere behandeling van mijneertje post. Ik ben namelijk nog 1 van die zotte mensen die regelmatig een brief schrijft of een pakje verstuurt, waarmee ik dus werkzekerheid voor de postbode genereer. En ik verzend niet enkel saaie dingen zoals paperassen en formulieren, maar ook brieven vol krullerige letters, vrolijke kaartjes en pretpakketjes.
Ik maak enveloppen uit oude kinderboeken of foto's uit tijdschriften (niet enkel omdat het goedkoop is maar vooral omdat het zo mooi is) en pakjes wikkel ik in landkaarten, patroonbladen of krantenpapier. Post krijgen uit Lolinkaland hoort namelijk leuk te zijn en op te vallen tussen belastingsbrieven, facturen en reclamefolders.
Nu zit ik zelf wel met een praktisch probleem. Ik heb een pakje dat naar Gent moet maar mijn postzegels zijn bijna op. Ik ken wel een oud trucje hiervoor: namelijk de afzender achteraan op je brief schrijven en je eigen adres vooraan. Als je dan te weinig of niet frankeert dan komt het normaal terug naar afzender, wat in dit geval dus je bestemmeling is. Een beetje fout maar nood breekt soms wet. Helaas is dit systeem niet 100% waterdicht en aangezien de inhoud van mijn pakket onvervangbaar is durf ik het er toch niet op wagen. Ik zal nog maar eens mijn connecties bij de borstvoedingsmaffia moeten aanspreken vrees ik, zo kan het pakketje via via wel tot bij zijn nieuwe eigenaar geraken. En dan moet ik ook geen schrik hebben dat een postbode roet in het eten strooit en het ergens achterlaat.
Voor de nieuwsgierigen, dit zat er in het pakje: