Vandaag zijn er dus al twee volle weken achter de rug. Nog niet de helft van het vooropgestelde doel maar wel al een mooie mijlpaal.
Het eerste dat mij is opgevallen dat ik veel meer tijd in de keuken heb doorgebracht de voorbije weken. Niet dat ik daar werd opgesloten door mijn man (zou hij eigenlijk de keuken wel weten zijn ?!) maar goedkoop koken kost nu eenmaal meer tijd en moeite. Fastfood is duur. Rij maar eens met je auto door zo'n McDonalds drive-in, bestel voor 2 volwassenen en 2 kinderen porties sponsburgers, aspartaamfrietjes en kartonnen kinderboxen vol plastieken prullaria en je bent al snel 25 € kwijt. Voor dat bedrag kan ik 4 dagen koken voor datzelfde gezin.
Het vergt wel meer voorbereiding, denkwerk en creativiteit. En een andere manier van denken over eten. Het klassieke 'aardappel-vlees-groente'-bord moet helaas wijken. Ten eerste is vlees gewoon te duur. Los van het feit of het gezond, verantwoord of ecologisch is moeten we het dus loslaten omwille van de kosten. Ten tweede zijn ook de patatten amper betaalbaar. Aangezien boeren geen maaltijdcheques aanvaarden zijn we dus genoodzaakt om deze in de Colruyt te halen. En daar betaal je al snel meer dan 5 € voor een zakje van 5 kg. Zuinig zijn met deze bruine klompjes is dus de boodschap. Tijd om de winkeldochters uit de kasten te halen en te improviseren. Bepaalde verpakkingen lijken mij altijd heel aantrekkelijk in de winkelrekken maar eens thuis belanden deze op de achterste schappen omdat het mij dikwijls aan moed ontbreekt om ze te verwerken. Mijn moeilijke eters hebben hier ook wel schuld aan, niets demotiverender dan 2 boze mannen aan tafel die hun neus optrekken en 'eih, bweik, jakkie'-geluiden produceren. Maar nu maken we er eindelijk ons werk van en zijn we al 2 weken creatief met couscous, kwistig met quinoa en lovend over linzen. Ik maak telkens wat extra en kan dit dan de volgende dag meenemen als lunch voor op het werk. Quinoa met wat feta, terras-rucola van eigen kweek en verse groentjes, rijst met tonijn, uitjes en bieslook of een salade van restjes pasta, het smaakt mij allemaal veel beter dan een boterham met beleg. Dat ik er een halfuurtje eerder moet voor opstaan doet even pijn maar ik heb het er wel voor over.
In het weekend worden dan de grotere creusets uitgehaald om soep of invriesporties te maken. Zo kan ik dan op een doordeweekse werkdag toch snel iets klaarmaken zonder te moeten inboeten aan kwaliteit of vitamines. Ik hoef mij dan niet schuldig te voelen en de drang om snel een blik open te trekken is ook verdwenen. Maar we zijn natuurlijk niet heiliger dan de paus. Er wordt ook wel eens 'mama miracoli' gegeten of worstjes van zwan. Want toen ik intekende om 40 dagen zonder geld door te brengen was het nooit de bedoeling om als monnik te leven. Al snakken wij hier momenteel wel collectief (met z'n 2 dus) naar een goeie trappist. Moest iemand die terugvinden achteraan in de keukenkast dan verwelkomen we deze met open armen. En zonder lange tanden ...
2 opmerkingen:
uh? heel die biervoorraad al op?
Het goeie is ook dat er nu bij jullie niets zal vervallen! Want bij droogwaren heb ik altijd de neiging te denken dat dat een eeuwigheid goed blijft, en dan voel ik me megaslecht als ik toch eens iets moet weggooien omdat het al een jaar over datum is.. (ik moet toegeven dat ik nogal een hamsteraar ben, wij noemen onze berging niet voor niets "de mini-Colruyt).
Een reactie posten