Ik had eigenlijk verwacht dat de stroom hulppakketjes die we mochten ontvangen van verschillende mensen langzaam zou opdrogen na onze eerste 40 dagen maar niets blijkt minder waar. Nog steeds zijn er goedhartige zielen die met ons meeleven en hier en daar iets komen droppen voor onze deur. Vanzelfsprekend zijn we hier heel erg blij mee, op dit moment is onze interne eurokoers zo hoog dat we soms zelfs in centen durven rekenen. Een pakje couscous hier, wat groentjes daar, een modaal gezin voelt het vaak niet maar in tijden van nood kan het een groot verschil maken.
Zo smulden we deze week van heerlijk soep, gemaakt met reuzencourgettes van Nathalie haar moestuintje. De soep was lekker, maar smaakte nog extra zo goed omdat de groenten met liefde gekweekt en gegeven waren (dat laatste veronderstel ik toch, ik heb haar in elk geval geen mes op de keel gezet en haar gedwongen "je courgette of je leven!".) Er waren ook aardappeltjes bij en daar hebben we toch 3 keer kunnen van eten, terwijl ze in de supermarkt erg duur staan. Bij deze verklaar ik alvast dat de beloofde naailessen die ik in ruil wil geven zeker doorgaan, het staat nu immers zwart op wit.
An en Vincent hadden dan weer een goeie deal voor ons klaar. Ze vertrekken immers op reis en hadden graag hun diepvriezer in tussentijd eens laten ontdooien. Er was nog een slachtoffer nodig om enkele bereide maaltijden weg te werken dus offerden wij ons met plezier op. Ik kan alvast zeggen dat het de beste Gentse waterzooi was die Cas ooit gegeten heeft (dat het zijn eerste keer was dat hij dit maaltje achter de kiezen kreeg doet er zelfs niet toe). Als dank kan An zeker aansluiten bij mijn klasje naai-initiatie, dat trouwens open staat voor iedereen die er zin zou in hebben.
En ook Lolinka zelf werd eens verwend: met chocolade. Katrijn had onthouden dat ik er enkel zonder melk en suiker mag en ik vond dus tot mijn verrassing een tablet pure steviachocolade bij thuiskomst. Mijn hormonen zijn u alvast eeuwig dankbaar Katrijn, want die moeten heel af en toe toch bijgetankt worden met wat zondig zoet.
Op die manier zullen we er wel geraken uit dit tijdelijke dal, alle kleine beetjes helpen en zo houden we er steevast de moed in. Maar zelfs in tijden van schaarste hebben wij ook iets over voor een medemens. Koen kwam namelijk in ruil voor vlasbloemen helpen met Cas om gyproc te plaatsen tegen het plafond. Twee zo'n stoere werkmannen moesten natuurlijk beloond worden met een ferme maaltijd, dus offerde ik graag mijn biefstukje op. Terwijl de macho's van dienst smulden van hun vleesje at ik dan maar een vegetarische burger.
Een zonnige dag, de voorbereidingen voor de reis (autorijdcd's kiezen in de bib) én een mail van de klantendienst van Delhaize die zou kijken voor een rechtzetting (zie de perikelen van gisteren), een mens zou al bijna alle financiële ellende vergeten. En komt die toch weer bovendrijven, dan spoelen we dat snel weg met nog een tasje van die speciale soep.
Schol!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten