Gisteren werd ik door een mede-kringloopfanate aangesproken over het toiletbeleid in de winkel in Kortrijk. Ze was er met haar dochtertje langs geweest en die moest plots dringend plassen. Dat kon volgens het plaatselijke personeel, maar wel enkel tegen betaling van een halve euro. Ik herinnerde mij dat ze een eindje geleden inderdaad geëxperimenteerd hadden met een geldslot op de deur. Na nog geen week had dit al de geest gegeven en nu incasseerden ze blijkbaar de cash eigenhandig. Er zal waarschijnlijk wel een reden achter zitten waarom deze maatregel werd ingevoerd (het wc-papier werd gepikt? de buren deden al hun behoeftes op het kringloopkabinet om zelf water uit te sparen? daklozen woonden er in in de winter? de poetsvrouw had opslag gevraagd?) maar eigenlijk is dit een schandalige praktijk.
Maar de kringloopwinkel is lang niet de enige die geld durft te vragen voor het vervullen van primaire behoeftes.
Tijdens mijn zwangerschappen had ik ook het twijfelachtige genot van een prikkelbare blaas te hebben die zich bij voorkeur aanmeldde op de meest onmogelijke plaatsen. Ik kon geen 5 stappen zetten in een winkelstraat of ik voelde alweer de onnegeerbare drang opkomen in mijn onderbuik. In veel winkels werd dit ronduit geweigerd of kwamen ze met allerlei excuses af over veiligheid, diefstalrisico's en terreurdreigingen. Vaak moest ik bijna smeken om toch op een fatsoenlijke manier mijn blaas te mogen gaan ledigen, soms was een lichte dreiging dat ik het dan maar ter plekke zou laten lopen nodig om de starre verkoopstertjes te vermurwen. In horecazaken waar ik gewoon snel even binnenwipte en vriendelijk vroeg om even naar het kleinste kamertje te mogen werd er meestal verwacht dat je dan toch maar snel een zakje chips kocht of een spa achterover sloeg (waarbij je dan 5 minuten later opnieuw met hetzelfde probleem zat). Ik begrijp dat handelszaken liever niet hebben dat klanten enkel iets verbruiken en niets opbrengen maar het schrijnende gebrek aan openbare toiletten laat ons gewoon geen andere keuze. Ook na de zwangerschappen bleef het probleem bestaan, zij het dan onder de vorm plassende kinderen. Die slagen er namelijk in om thuis 4 uren rond te lopen zonder ook maar in de buurt van het wc te komen, maar o wee als je eens een paar inkopen wil gaan doen. De enige boodschappen die je dan gedaan krijgt zijn de grote en kleine van je kroost. Voor het vertrek vraag je twintig keer of ze nog of langs de plee willen passeren maar dat wordt pertinent geweigerd wegens 'niet nodig'. Pas bij het binnenkomen van een winkel wordt de blaas plots geactiveerd en dan kan het niet snel genoeg gaan. Ik vraag mij zelfs af of die kinderurinestelsels niet reageren op de detectiepoortjes in het begin van de shop. Het begint met wat draaien en wringen en getrek aan broek of rokje. Je denkt van toch nog vlug je ronde te kunnen doen maar al snel gaat het wiebelen over in een dreinend 'mamaikmoetpipidoenentisdringend'. Nog eens een halve minuut later zie je het desbetreffende kind al rood aanlopen want als de blaas vol is dan stroomt het bloed blijkbaar over. Je klampt de eerste beste geuniformiseerde winkelhulp aan en vraagt haar met aandrang waar het toilet zich bevindt. En dan heb je dus grote kans dat de pipi-Gestapo je botweg beweert dat dit er niet is (ah ja, want blijkbaar moeten ook de werknemers hun uitscheidingen opsparen tot thuis), of dat het er wel is maar niet toegankelijk voor publiek. Soms werkt het dan om het wippende kind naar voren te schuiven zodat men ziet dat het menens is, maar ik heb al meegemaakt dat men werkelijk hardvochtig bleef weigeren en dat ik het kind in de goot moest tot verlossing laten komen. Recht voor de winkel dan natuurlijk, zo rancuneus zijn we dan wel.
Bij deze breek ik dus een lans voor alle dragers van te kleine blazen of voor de ouders van plasomane kinderen: laat ons alsjeblieft even gebruik maken van het kleinste kamertje. We zullen het niet afbreken, we consumeren enkel het minimum aan toiletpapier en we zullen spoelen op de kleinste stand. En vraag hiervoor geen geld, juwelen of verplichte consumpties want wij vragen jullie ook geen euro's vergoeding telkens je een scheet laat. Worden we vriendelijk behandeld dan komen we automatisch terug in jullie zaak, op een ander en beter gepast moment. Worden we afgescheept of afgeblaft dan zit er niets anders op dan dat we als een hond voor jullie deur staan wateren. Kwestie van het territorium te markeren als 'blaasonvriendelijk'. U weze gewaarschuwd !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten