Gisteren zowaar een primeur: voor het eerst in 47 dagen verscheen er geen dagelijks berichtje uit LolinkaLand. Na een vermoeiende tocht met 5 kinderen naar de pluktuin in Lauwe had ik er gewoon het fut niet meer voor om nog wat te schrijven. Ik heb in elk geval niemand horen klagen dus blijkbaar kunnen jullie wel even zonder ons.
Een heel leuk initiatief trouwens, die zelfpluktuin. Deze bestaat nu al enkele jaren en we zijn er al regelmatig eens langsgegaan. Wel frappant dat deze net in een boerengat als Lauwe gestart is, vooral omdat het zelfpluksysteem in die tijd nog helemaal niet zo bekend was. Mijn grootmoeder vond dat toch maar raar in het begin en vertrouwde 'die mannen' voor geen haar. Volgens haar hogere studies roddeljournalistiek (een thuisstudie met behulp van 'de blik' en 'de Dag Allemaal') betekende het kweken van bio groenten en fruit gewoon dat de boer 's nachts zijn vergif ging spuiten als niemand het zag. En zij kon het weten want de man van de zus van de beste vriendin van haar kapster had dat eens gezien! En dan komen al die hippies daar op af om met hun caoutchouc botten (ofte 'gummilaarsjes') in de modder te gaan ploeteren, zelf nog hun knolrapen, lof, schorseneren en prei te gaan uit de grond te trekken en dan nog eens extra te betalen omdat het biologisch is. Begrijpe wie dit begrijpen kan. Voor de kinderen is er echter niets leuker dan met een rieten mandje tussen de aardbeiplanten te kuieren, op zoek te gaan naar de grootste, roodste en sappigste exemplaren en dan te twijfelen of deze in het mandje of het mondje zouden terechtkomen. Cathy had haar dochter en vriendje Castor mee en met behulp van mijn drie scharrelaapjes hadden we toch al snel een mooie mand zoete aardbeziën (zoek maar op, dit is een correct Nederlands woord!). Met rode lipjes en zwarte handjes passeerden we nog snel eens langs de frambozenstruik vooraleer we de vruchten gingen afrekenen. Ik had nog budget over van onze eenmalige 5 € traktatie dus kon het er voor 1 keer vanaf. De kinderen hadden flink geplukt en de mama's hadden een verfrissende drankje verdiend na het bakfietstochtje met kinderschare dus maakten we nog even het bijhorend terras onveilig. Het jongste wroetertje Folke hield zich bezig met stenen eten en zand sorteren, terwijl de anderen het konijn terroriseerden, stiekem nog wat frambozen gingen plukken en hun buikjes vulden met cake en limonade (al lijken deze op verplaatsing dikwijls bodemloos). Daarna mocht ik mijn oudste twee hooligans gaan droppen bij mijn ouders, op een boogscheut van het Goed ter Heule, om daar een nachtje te logeren. Ik had dus enkel een vuil en afgepeigerd Folkje mee op de terugweg naar Kortrijk.
Ook vandaag genoten we van het fantastische weer in eigen achtertuin en omstreken. Nadat Cas vorige keer op de rommelmarkt van Overleie huiswaarts moest keren door aanhoudende regen, waagde hij deze voormiddag opnieuw zijn kans met zijn te verkopen collectie platen. Deze keer was het weer geen spelbreker en konden we toch weer wat centen verdienen voor de verbouwingen. Met een speelpleintje, een springkasteel en een treintje in de buurt waren Folke en mama ook een eindje zoet dus mochten we van een succes spreken. Op dit moment is manlief weer naarstig aan het spelen met de reuze-meccano in de hoop van één dezer dagen toch eens een constructie te hebben om de plafondplaten aan te bevestigen. Ik heb een badje water klaargezet voor de kleine mannen, een pot muntthee van eigen kweek is aan het trekken en de tijdschriften die ik van Ruth kon letsen liggen al klaar voor gebruik. Het belooft dus ook een heerlijke namiddag te worden aan de côte den hof.
Santé!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten