Ons eerste vakantieweekend in de Vercors en net toevallig vandaag is er het grote jaarlijkse dorpsfeest in St Julien. Zo'n plaatselijke fuif heet 'Vogue' en omdat ik normaal altijd buiten het seizoen op reis ga was ik er nog nooit op eentje geweest. Het ideale moment dus om de bloemetjes eens buiten te gaan zetten, al werd ik op voorhand gewaarschuwd door Lien: een vogue draait namelijk vooral rond boeren, bier en ballen. Dat laatste slaat op het petanquetoernooi waar het feest mee wordt ingezet. Er wordt hier nog verwoed gegooid met de ijzeren bolleketten met als einddoel zo dicht mogelijk bij de 'cochonnet' te mikken. Het winnen van dit toernooi bezorgt de kampioen niet enkel een jaar lang faam en 'honeur' in het hele dorp maar ook een geldprijs waar hij de rest van de avond mee kan trakteren aan de toog. Van jeu de boules wordt ik echter niet warm of koud dus wachten we tot s' avonds om af te zakken naar het versierde centrum. Zowat alle inwoners van het gehucht zijn present en al snel wordt ook duidelijk dat de mannelijke helft van de bevolking 's namiddags de keel al goed gesmeerd heeft tijdens het petanquen. Er is naar het schijnt een maaltijd voorzien maar daar is blijkbaar geen haast bij, want om 22u staat nog steeds iedereen te aperitieven.
Op een boerenkar staat de DJ-installatie opgesteld en al gauw schalt de boenke-boenke muziek uit de boxen. Het valt op dat de DJ gestopt is met plaatjes kopen in 1983 want zowat alle nummers blijken oud en fout. Dit belet echter de lokale jeugd niet om de benen los te gooien en al snel staan mijn kinderen te swingen tussen hun Franse leeftijdsgenootjes op singles van Madonna en Prince van toen ik zelf hun leeftijd had. Voor de rest speelt de enige actie zich af naast de toog en bij de finales van het ballengooien, op beide plaatsen laaien de gemoederen steeds hoger op naargelang het alcoholpercentage begint te stijgen. Voor de rest is er hier dus niets te beleven en toch is het voor vele inwoners het event van het jaar. De mannen drinken alsof hun leven er van af hangt en halen enkel glas of sigaret uit de mond om tussendoor de vrouwen te becommentariëren, te verleiden met cliché pick-up-lines of hun eigen halve trouwboek te verzekeren dat ze nog niet in de olie zijn. Als de duisternis begint te vallen sleur ik mijn kroost van de dansvloer want het is ondertussen al lang voorbij bedtijd. Vooral mijn dochter protesteert, dat wordt later nog een echte nachtbraakster. We laten de boeren en andere bewoners van St Julien hun feest alleen verder opsouperen want voor ons verwende Belgen is het net iets te veel van het goede. Misschien moeten we tegen volgend jaar leren jeu de boulen om zo helemaal in de sfeer te komen, en dan breng ik ook wat deftige platen mee. Of zou het voor de oudjes een shock zijn om te horen dat er na de jaren '80 ook nog muziek is gemaakt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten