Dag 9: miserios en ellendos

De trouwe volger zal gisteren wellicht gemerkt hebben dat onze eerste volle week achter de rug is. Ik was al helemaal verheugd over hoe vlot het allemaal verloopt. Logisch dat vandaag dan alles fout begon te lopen, zo gaat dat nu eenmaal volgens Murphy.
Het begon deze morgen bij het openen van mijn broodbakmachine. Wat daar te vinden was zag er alles behalve 'broodachtig' uit. Het leek meer op de paddenstoelenwolk boven Hiroshima.
Ik vermoed dat het een probleem van teveel gist moet geweest zijn, verder reikt mijn kennis van broodbakken eigenlijk niet. Godzijdank gebeurde dit op een woensdag wanneer er geen lunch voor de kinderen gemaakt moet worden en kon ik nog de onderkant van het brood recupereren als ontbijt.
Ik wrong het misbaksel (letterlijk dus) in de elektrische broodsnijmachine maar zorgde meteen ook voor wat fijne vleeswaren voor erop: mijn middelvinger. Een diepe snee in mijn broodnodige naaivinger (o jee wat klinkt dit fout, ik bedoel de vinger waarmee ik mijn naald vasthoudt natuurlijk).
De toon was dus meteen gezet. De dokter waar ik ging voor Folke zijn vaccinatie had een halfuur vertraging, de babyfoon ging stuk en tante Roza kwam met het Russisch leger binnenwalsen. Door al die tegenslagen ging ik aan het emo-shoppen in de Colruyt en nam zowaar 2 dingen mee die niet op mijn streng gecontroleerde lijstje stonden. Daarmee overschreed ik vanzelfsprekend het vooropgestelde budget voor deze week en dat terwijl we nog 31 dagen te gaan hebben.
Op het werk was het gevaar gisteren al gelokaliseerd maar ik had er toen nog niet over geschreven. Ik leerde namelijk dit weekend dat je beter niet reageert als je nog stijf staat van de emoties.
De bom zat dus nog in mijn mailbox, een echte 'obusios' zoals de West-Vlaamse landbouwers in het Pools plachten te zeggen. Omwille van de privacy kan ik niet in detail treden maar er was slecht nieuws ivm mijn maaltijdcheques. het ziet er naar uit dat deze zullen worden afgeschaft. Met onmiddellijke ingang!
Zonder die maaltijdcheques van volgende maand wordt het wel heel moeilijk, dan moet ik de broeksriem nog meer aanspannen en mag er in principe niets meer fout lopen. Het wordt de komende dagen dus bang afwachten wat er definitief beslist zal worden.
Gelukkig kan ik nog wat teren op de donaties die ik al gekregen heb. Qua rijst, deegwaren en granen zullen we niets tekort komen. Maar het is vooral om de echtgenoot gemotiveerd te houden dat ik creatiever uit de hoek zal moeten komen. Uit medelijden heb ik hem maandag een maaltijdcheque gegeven die hij volledig voor zichzelf mocht besteden. Iets waar hij vroeger eens smalend mee gelachen zou hebben is deze maand plots een grote luxe. Ik heb echter al spijt van deze zet als ik bedenk dat we nu misschien nog 2 weken langer moeten doen met het huidige aantal dat nog overblijft. Ik zal de site van LETS nog maar eens afspeuren op zoek naar alles wat enigszins eetbaar is. Al moet ik toch wat op de uitgaven van mijn vlasbloemen letten, daar ben ik deze week ook bijzonder kwistig mee geweest.
Toch nog een grappige noot om deze mislukte dag mee af te sluiten: wist je dat autocorrect de woorden 'naaivinger' en 'emo-shoppen' respectievelijk had aangepast tot 'nazi-vinger' en 'emoe-shoppen'. Kwestie dat dit wel courant gebruikte woorden zijn natuurlijk :-)