vrijdag 29 november 2013

Week XX: Ijsberen in roze peignoir

Laten we gewoon doen alsof ik nooit ben weggeweest want anders moet ik mij uitputten in excuses omdat ik hier al 2 maanden niet meer geschreven heb. Ik had zo wel mijn redenen: eerst waren we afgesloten van het internet (hoezo dat moet elke maand betaald worden ??), daarna besloot onze pc om voor de zoveelste keer de geest te geven en toen we die weer aan de praat kregen dankzij wat LETS-hulp, had mijn moraal het begeven.
Het zag er dus naar uit dat mijn blog een stille dood zou sterven, wat wel eens meer gebeurt met projecten waar ik halsoverkop aan begin (zoals het ambitieuze plan dat ik ooit had om naast mijn fulltime job en 2 kinderen nog eens terug te gaan studeren, 1 examen later en de studie-ijver was al gefnuikt ). Er zijn de laatste weken echter zoveel dingen gebeurd dat ik toch ergens een ventilatieschacht nodig had om de 'bad mojo' van ons af te weren dus besloot ik vandaag dapper (en overmoedig wellicht) om de draad terug op te pakken en het gat in de tijdslijn gewoon vakkundig te negeren.
Wat is er dus veranderd sinds mijn laatste post:
- In een wanhopige poging om ons huis wat leger te krijgen en dus meer plaats te hebben om te klussen hebben we 3 garageverkopen georganiseerd. Zonder garage was dit niet zo evident dus hebben we er maar 'cafĂ©verkopen' van gemaakt. Deze waren zonder meer gezellig en brachten daarnaast ook de nodige centjes op om weer wat verder te kunnen verbouwen. Afscheid nemen van onze spullen was niet zo evident voor een sentimentele doos als ik maar ondertussen heb ik er vrede mee dat andermans kinderen paraderen in de retro-kleren die ik scoorde en dat er gekookt wordt in de potten waarin ik, pasgetrouwd,  lekkers klaarmaakte voor mijn ventje, zoals een goede echtgenote betaamt. "We kunnen het toch niet meenemen in ons graf" zou de bomma dan zeggen, en inderdaad ik zou niet goed weten wat ik met al dat kinderspeelgoed zou doen onder de grond.
- Financieel gezien brachten deze rommelmarkten een kleine ademruimte, ware het niet dat er ons nog steeds het zwaard van Electrabel boven het hoofd hing te bengelen. De maandelijkse pijnlijke afbetaling van het gas dat we vorig jaar opsoupeerden bracht ons er toe om zo lang mogelijk het aanzetten van de verwarming uit te stellen. Het was op bepaalde momenten danig op de tanden bijten, en ik wens hierbij nogmaals mijn excuses te maken aan de mensen die overdag aan onze deur stonden en mij betrapten in roze peignoir: Het was mij enkel om de extra warmte van dat ding te doen, ik wou zeker geen fashion-statement maken. Uiteindelijk zijn we op 15/11 overstag moeten gaan nadat Folke overal pokken begon te krijgen (godzijdank bleek het geen builenpest maar enkel windpokken) en ook Bente een nieuwe ronde 'ziek-zijn' had ingezet. In de living is het dus vanaf nu weer boven de 10° en voor de overige ruimtes zijn er alternatieven als kersenpitkussens en roze peignoirs ...
- Wat de maagvulling betreft is er uit onverwachte hoek hulp gekomen en kunnen we vanaf nu rekenen op wekelijkse donaties. Het is geen prettig gevoel om afhankelijk te zijn van andere mensen maar de zekerheid die het biedt weegt voorlopig niet op tegen het schuldgevoel dat ik als mens heb en het idee dat ik dit ooit allemaal met gelijke munt terug zal moeten betalen. In een magere poging om toch iets in ruil te stellen voor alle geschonken waren ben ik massaal aan het naaien geslagen met een veertigtal vrolijke vogels tot gevolg. Deze beestjes zijn vervolgens een eigen leven beginnen leiden en daarover komt er binnenkort meer nieuws. Goed nieuws deze keer ...
- Voor de rest is de toestand redelijk status quo gebleven. Er zijn geen kinderen toegevoegd of geschrapt in onze gezinssamenstelling, we hebben nog steeds geen openingsdatum voor het cafĂ©, ik ben nog steeds geen 30 (maar ondertussen wel al 29) en zoals gewoonlijk is het in LolinkaLand druk, druk, druk. Maar laat dat geen excuus zijn voor mij om na deze update opnieuw in winterslaap te gaan, ik beloof jullie ten stelligste dat ik volgende week opnieuw paraat zal staan om al mijn trouwe blogfans op de hoogte te houden van alle onbenulligheden in ons leventje. Wat er mij trouwens aan doet denken dat ik de grootste aankondiging nog niet heb gedaan: Onze Cas is gestopt met cola!!!
Ik laat deze spectaculaire tijding  nog even nazinderen en zeg jullie tot ziens. Tot volgende week!
(o ja, en houd misschien de website van de Kringloopwinkel in de gaten, je weet nooit wie je daar tegenkomt ;-))

3 opmerkingen:

Nathalie zei

Joepie! LolinkaLand is back!

evy cuypers zei

gestopt met cola tot daar aan toe, maar wat met de cola light?? :) jippie lolinkalaaaaaaaaaand

Sara zei

Superblog! Ik heb er wat uit geleerd. Hoe gaat het nu met jullie?